ASNJËHERË

Çdo ditē marr me mend
një gjysēm udhë

Nën dhēmbë
me njē gjysëm zë
tē flas

E plotē jam
por
copash
malluar cungimesh
nē shpirt

Tē vështroj së largu
dyfish

Tek ty
kurrē s’mujta me i mbrrit
ofshamat
ndër buzē të kafshume
ku askush mos tē ma njihte hallin

Me ti diftu gjymtimet e mija

Se dimensionet po luajnë

Largesat nuk maten
me gjysma udhësh
as fjalësh
a sysh që tresin larg

Të kapērdijnē dyfish hapsira

Zemrës s’ka metër
që ia mat mungesën

Shtrëngesat e barkut
i pērpijnë largesat
me dihatje që tē mpakin

Me dēnesa frymēsh
e përlotjesh
ku tē mos shohē askush

Asnjeherë…

V.Kolaveri

UDHËVE TË MISTERSHME

Në shpirtin e një mjelme bredh
Ujrave të paqtohem,
Pas mjegullash,
Ku imazhet zbehen

Në sytë e njē maceje
Shoh mprehtë,
Tek guxoj tē mbrohem,
Supeve vetmitare

Nën kthetrat e një shqiponje,
Mbahem fort,
Të mos rrëzohem,
Majave të idhnimit,
Tokave të zbrazëta

Me zemrën e një luaneshe,
Vrapoj të kafshoj qiejt,
Shpresave të mëdha,
Për t’ia ridalë sërish

Dhe vrapin ,e ndal
Netëve,
Porsi një ulkonjë,
Tek ulem ulëras,
Në brëndësi të vetes

Të vazhdoj e fortë,
Udhëve të mistershme,
Të botës së gjallë.

V.Kolaveri