Милка Минкова
ПОСЛЕ ДОЖДОТ
После дождот биди ми
ѕуница,
со своите светли бои
просветли ја мојата душа,
од кошмарни сништа.
Во ноќта тмурна биди ми
светулка,
чија мала светлина,
нежно ќе трепери,
распламтувајќи го заспаното срце.
Просветлената душа
и распламтеното срце,
со ѕуницата и светулката,
со шареноликите бои,
ќе го играат танцот на љубовта.
После дождот, светлина ќе блесне,
со светлосен сјај
на кошмарните сништа
ќе им стави крај.
