Endem nëpër flaket e vetmisë

Gjuhët e flakës zgjaten deri në kupën e qiellit
Mbështjellë kanë vetminë lakuriqe .
Ju kërkoni nëpër poret e jetës durimin ,një të qeshur të harruar diku në raftes e kujtesës ,duke rezistuar në heshtje të pamundurës .

Tallen gjuhët e flakës lakmojnë vetminë e përçmuar,
zgërdhihet me zhurmën e mendjes time ,
por në imagjinatën tërheq gëzimin në horizontin e largët ,pas kërcënimeve dhe ëndrrave të ndaluara .

Gjuhët e flakës dorëzohen ,shpërndahen nëpër skutat e qiellit ,
vetmia nuk i rezistoi heshtjes që më vodhi aq shumë kohë me ëndrra të trishtuara ,
U shfaqen yje në sytë e mi ,aura shpërthen si agimi i ëmbël tretur në grilat e dritares .

Sherife Allko
06.08.2021 Tirana – Albania Të drejtat e autores të rezervuar /

I wander through the flames of loneliness

Tongues of flame stretch up to the sky
Wrapped have naked loneliness.
You search through the pores of life for patience, a laugh forgotten somewhere on the shelf of memory, resisting in impossible silence.

Mocking tongues of flame covet scorned solitude,
growls with the noise of my mind,
but in the imagination it draws joy to the distant horizon, behind threats and forbidden dreams.

The tongues of flame are surrendered, scattered through the recesses of the sky,
loneliness did not resist the silence that stole me so much time with sad dreams,
Stars appear in my eyes, the aura breaks out like the sweet dawn dissolved in the window shutters.

Sherife Allko
06.08.2021 Tirana – Albania Copyright reserved /