UDHËVE TË MISTERSHME
Në shpirtin e një mjelme bredh
Ujrave të paqtohem,
Pas mjegullash,
Ku imazhet zbehen
Në sytë e njē maceje
Shoh mprehtë,
Tek guxoj tē mbrohem,
Supeve vetmitare
Nën kthetrat e një shqiponje,
Mbahem fort,
Të mos rrëzohem,
Majave të idhnimit,
Tokave të zbrazëta
Me zemrën e një luaneshe,
Vrapoj të kafshoj qiejt,
Shpresave të mëdha,
Për t’ia ridalë sërish
Dhe vrapin ,e ndal
Netëve,
Porsi një ulkonjë,
Tek ulem ulëras,
Në brëndësi të vetes
Të vazhdoj e fortë,
Udhëve të mistershme,
Të botës së gjalle
